میمیرم برات...حامد هاکان

انفرادی شده سلول به سلول تنم
خود من در خود من در خود من زندانیست
انفرادی همه شب من به خیابون میزنم
خسته از حال و هوایی که به این ویرانیست

تو آمده ای جان به لب من برسانی
من پای تو یک عمر بمانم تو نمانی
من عشق به تو دادم و عمری تو به من درد
این عشق چرا این همه بی رحم تَرَت کرد؟

دیدم تنها نشسته بودی
از من بیشتر شکسته بودی
ای کاش نمی دیدم
آهم گرفته زندگیتو
از تو گرفته تازگیتو
خدا چی کشیدم

میدونی چون که با احساسم
هرچی بدتر میشی بازم روت حساسم
بی تابم با خیالت هرشب
ای دل کم طاقت توبه کن لامصب

چیکار میکنی با دلم روزگار؟
دیگه خاطراتو به یادم نیار
ندیدی مگه چی سرَم اومده؟
جوونیمو دادم پای عشق یار

شاید پُلای برگشتو خودش عمداً خراب کرده
هزار بار با سفید باخته سیاهو انتخاب کرده
شاید به هرکی دل بسته ازش بدجوری رنجیده
کسی که سنگدله شاید گذشته شو نبخشیده

چجوری تونستم جلوت رو نگیرم؟
چجوری تونستم بری و نمیرم؟
میدونم شبو مثل من گریه کردی
چجوری تونستی دیگه برنگردی؟

وابسته می شدم وابسته می شدی
من عاشقت شدم تو عاشقش شدی

کجا رفته بودی که از رد تو
یه رویای نزدیک با من نماند؟
یه آغوش خسته یه حس لطیف
از این خواب تاریک با من نماند